Deze week schreef Loes Vandromme, Vlaams parlementslid voor CD&V, een opiniestuk voor Knack.
Hierin erkent ze de toenemende druk die schooldirecteurs ervaren en de grote uitdagingen in het onderwijs op dit moment: het lerarentekort en de kwaliteit van ons onderwijs. Uit vrees dat er steeds minder mensen te vinden zijn die alle directietaken willen opnemen, pleit ze tevens voor gedeeld leiderschap met een complementair sterk schoolbestuur. Zoniet, dreigt de schooldirecteur een uitstervend ras te worden… en dat mag uiteraard niet gebeuren, want het onderwijs is een zaak die iedereen aanbelangt!
Het volledige artikel vind je op de opiniepagina van Knack.
Straks wordt de schooldirecteur een uitstervend ras
2 reacties op “Straks wordt de schooldirecteur een uitstervend ras”
Een reactie achterlaten
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Als directeur moet je veel verantwoorden, ben je voor veel verantwoordelijk. Bij successen is het dankzij iedereen, bij tegenvallers of negatieve zaken is het meestal door één persoon , de directeur. Boven ons hoofd worden beslissingen genomen waar wij noch inspraak noch vat op hebben. We moeten ze wel uitvoeren of uitvoering geven. We schipperen constant tussen ouders, leerlingen en personeelsleden.
Bovendien krijgen we ins ons ambt weinig erkenning. Bij sterke leerlingengroei krijg je een sporadische vermelding, bij daling mag je je gaan verantwoorden. Ik kan zo nog een aantal voorbeelden geven maar dan wordt ik neerslachtig. Als je dan de verloning er tegenover stelt, word je helemaal depressief.
Gelukkige zijn er af en toe nog enkelingen die toch iets positiefs zeggen. Daar trek ik me in de laatste 3 jaar van mijn carrière aan op!
Weer maar eens een analyse, opsomming, doorlichting, overpeinzing, bedenking… hoe je het ook wil noemen. We leggen ze bij de hoop en de boer, hij ploegde voort. Ik heb het eigenlijk helemaal gehad met die artikels (de mensen van de werkvloer buiten beschouwing gelaten) van al die beleidsmensen, vakbonden, begeleidingsdiensten, pedagogen….om toch nog maar eens te zeggen hoe erg het allemaal is en wat er dient te gebeuren en wat er niet dient te gebeuren… Op het einde van de rit gebeurt er niets en mogen we volgende maand weer een artikel lezen van 13 in een dozijn. Voor mij hoeft dit niet meer.