Beste kind,
Ik wil ze voor jou klaarzetten, de flessen met zeep, om je handen te wassen.
Ik wil ze klaarleggen, de wegwerphanddoeken.
Ik wil het hele lokaal tekenen op een kaart en aanduiden waar je nog wel mag gaan zitten.
Ik wil onze groep verdelen in drie ploegen die elkaar een tijdje niet meer zullen zien.
Ik wil je in één richting laten wandelen, van ingang naar uitgang.
Ik wil de deurklinken en de banken poetsen, elke avond weer.
Ik wil mondmaskers gaan kopen, en handschoenen.
Ik wil je uitleggen waarom ik dat allemaal doe.
Maar ik wil niet aan je vragen om …
paardje te rijden zonder paard,
tikkertje te spelen zonder handen,
touwtje te springen zonder koord.
Ik wil je niet vragen om …
te spelen vanop een afstand,
te knuffelen met een grens,
te leven zonder elkaar.
Dat, beste kind,
wil ik je niet vragen,
omdat ik weet,
dat je dat niet kan.
Wie dit bedacht,
woont in torens met gouden koepels,
en is vergeten wie jij bent.
Door Kris Van Steenberge
7 reacties op “Gedicht”
Een reactie achterlaten
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Heel mooi gedicht, Kris! Perfecte weergave van de gevoelens waar wij nu allemaal mee worstelen. We gaan een zeer moeilijke tijd tegemoet. Mag ik jouw gedicht ook gebruiken voor leerlingen, ouders en leerkrachten?
knap! ik wil het ook graag doorsturen naar de ouders met bronvermelding. Hoe kunnen we school maken op deze manier… staat zo haaks tegenover wie we zijn, onderwijsmensen die kinderen op alle vlak wildelaten ontwikkelen en dat kan niet in een bubbel. Hoe zal 1 september er uitzien? Veel vragen … bedenkingen …
Delen mag maar inderdaad met bronvermelding/naam van de auteur
Inderdaad, Mike, heel veel vragen en eigenlijk geen antwoorden …
Dat is zo mooi verwoord en dat is net waar onze school mee worstelt en waarom we misschien niet opstarten.
Mag ik het gebruiken voor onze nieuwsbrief?
Mits vermelding van de auteur.
Beste redactie, Beste Kris,
Héél mooi gedicht, bedankt hiervoor!