Uit diverse publicaties over de leraren in Vlaanderen blijkt dat leraren als beroepsgroep sociologisch vrij hoog in aanzien staan. Daarom is het merkwaardig dat de toestroom tot het beroep niet vermeerdert. Wellicht moet de beroepsgroep zelf meer aandacht besteden aan de waarde van het beroep. Allerlei onderzoeken bevestigen dat leraren over het algemeen erg tevreden zijn met hun job. Maar blijkbaar laten ze dat onvoldoende weten doordat men niet ingaat tegen vaak allerlei karikaturen die over het leraarschap de ronde doen. Het in het regeerakkoord afgesproken middel van een ambassadeurschap voor leraren (in navolging van dat voor verzorgende beroepen) moet concretere vorm krijgen. Het kan dan gaan om een bestendige cel communicatiespecialisten, die al om te beginnen gericht en efficiënt informeren over het beroep. De sociale media kunnen daarbij niet ontbreken.
Het is logisch dat diezelfde cel ook belast wordt met het aanprijzen van de lerarenopleidingen, zowel bij jongeren als bij de publieke opinie. Wat het promoten van de lerarenopleidingen betreft, moet goed nagegaan worden in welke mate de verplichte instapproeven daarin al dan niet contraproductief werken. Als ze verplicht en bindend worden, zal dit wellicht een negatieve impact hebben op de instroom van studenten.